+POLL – Een groep gerespecteerde Britse kinder- en jeugdauteurs en illustratoren wil volgend schooljaar niet langer lezingen geven in scholen als protest tegen een regeringsbeslissing die hen verplicht zich te laten registreren in een database waarmee men o.a. wil controleren of zij geen pedofiele neigingen hebben. Dat schrijft The Independent vandaag.
Potsierlijk en beledigend
Philip Pullman, Anne Fine, Anthony Horowitz, Michael Morpurgo en Quentin Blake lieten The Independent weten dat zij verplicht worden zich te laten registreren in een database die bedoeld is om kinderen te beschermen tegen pedofielen. Uit protest weigeren zij nog lezingen te geven op scholen.
Philip Pullman, auteur van His Dark Materials noemt de politiek van de overheid “ondermijnend en giftig voor elk gezond sociaal contact“. Hij zegt: “Sinds twintig jaar bezoek ik scholen en in al die tijd ben ik daarbij nooit alleen geweest met een kind. Het idee alleen al dat ik nu beschouwd wordt als een bedreiging en moet doorgelicht worden, is zowel potsierlijk als beledigend. Kinderen zijn nog nooit op een of andere manier in gevaar geweest bij een schoolbezoek van een auteur of illustrator en het idee alleen al dat dit zou kunnen is pervers. Dit versterkt alweer de hele cultuur van verdachtmakingen, angst en wantrouwen die de maatschappij van vandaag verziekt. Het leert kinderen dat ze elke volwassene moeten beschouwen als een potentiële moordenaar of verkrachter.“
Absurd en dik erover
De Vetting and Barring Scheme (VBS) is nog een gevolg van de moorden op Jessica Chapman en Holly Wells door Ian Huntley, een conciërge van hun school, in 2002. Alle individuen die in Engeland met kinderen werken, zijn vanaf 12 oktober verplicht zich te laten registreren in een nationale database, wat hen bovendien nog 64 pond (75 euro) gaat kosten ook.
De voormalige Children’s Laureate Anne Fine, auteur van meer dan vijftig boeken, noemt de regeling een idiotie die alleen maar een wig zal drijven tussen kinderen en volwassenen. Michael Morpurgo, nog een voormalige Children’s Laureate noemt de hele regeling “nonsense, die schrijvers ervan zal weerhouden nog lezingen te geven in scholen. Schrijvers gaan niet naar scholen om er geld mee te verdienen, maar om hun verhalen naar de kinderen te brengen en lezers van hen te maken. De idee dat ik me daartoe zou moeten laten doorlichten en testen is absurd. Natuurlijk moeten kinderen zich veilig voelen op school, maar de manier waarop de regering dit wil doen is er dik over en beledigend en het zal bovendien op geen enkele manier bijdragen tot de bescherming van kinderen.”
Verborgen belasting
Anthony Horowitz, auteur van de populaire Alex Rider-serie, voegde hieraan toe dat het tarief van 64 pond bij hem een nare nasmaak nalaat en hem aan een verborgen belasting doet denken. Net als Pullman en de anderen is hij ervan overtuigd dat deze database het einde zal inluiden van auteursbezoeken aan scholen. “Een kind dat een schrijver bewondert, gelooft in hem als in een goed mens. Als je kinderen nu opzadelt met het idee dat in elke schrijver mogelijk een ziekelijke pervert schuilt, geloof ik niet dat je dit als een positieve boodschap kunt beschouwen.” Hij voegt er nog fijntjes aan toe dat de timing van deze maatregel wel bijzonder goed gekozen is, net op het einde van het National Year of Reading tijdens hetwelk de regering auteursbezoeken aan scholen juist zwaar gepromoot heeft.
Bizar
Quentin Blake ten slotte, wereldberoemd als illustrator van Roald Dahls verhalen en de eerste Children’s Laureate in 1999, beschuldigt de regering van groteske misleiding omtrent wat er gebeurt bij schoolbezoeken en zal weigeren zich te laten registreren als hem dat gevraagd wordt. “Als scholen een auteur uitnodigen, gaat dat niet om een onbekende. Ze weten vooraf echt wel wie Philip Pullman of Michael Morpurgo zijn. Zulke mensen ga je niet verplichten nog eens 64 pond te betalen om hem de toelating te geven met de kinderen te praten. Dat is bizar.”
Vijf jaar gevangenisstraf
Een woordvoerder van het Home Office (het regeringsdepartement dat instaat voor misdaadbestrijding) wuifde al die bezwaren weg en zei: “Het Verenigd Koninkrijk heeft een van de meest vooruitstrevende systemen in de hele wereld om mensen die met kinderen werken in vertrouwelijke functies door te lichten. Vanaf oktober zal het nieuwe ‘Vetting and Barring Scheme’ (VBS) deze controle nog sluitender maken. De nieuwe regeling geldt voor al wie ook het minste contact heeft met kinderen. Als ze goedgekeurd worden, komen ze in een register terecht van mensen die toelating hebben met kinderen te werken. Worden ze niet goedgekeurd, dan komen ze in een apart register terecht en wordt werken met kinderen voor hen een misdaad die met maximaal vijf jaar gevangenis kan bestraft worden. Het is ook voor iedereen verboden hen in zo’n functie tewerk te stellen.”
[Bron: The Independent]
Wat vind jij daar nou? Moeten auteurs die regeling maar accepteren of is het terecht dat zij de regeling boycotten??
Naar mijn mening vind ik het echt belachelijk dat auteurs zich moeten laten registreren en dan ook nog eens 64 pond moeten betalen. Het is toch bij de konijnen af dat auteurs zich zo moeten laten behandelen; alsof een auteur zijn carriere op het spel zet door ‘pervers’ om te gaan met een kind tijdens een lezing op school.
Breng hieronder je stem uit! Ik ben benieuwd hoe de bezoekers van dit blog op dit artikel reageren.
Er zijn geen polls beschikbaar op dit momentLees ook:Longlist Guardian Children´s Fiction
Lees ook:9.9.9: Voorlezen over duurzaamheid
Lees ook:Shortlist Guardian Children’s Prize
Lees ook:‘Britse kinderen moeten 50 boeken per jaar lezen’
Lees ook:Escape Room – Maren Stoffels