Een absolute dikke duim omhoog voor de muzikale theatervoorstelling van het boek ‘Achtste-groepers huilen niet’. Een zaal vol zeven- en achtste groepers en een paar ouders. (Die trouwens wel huilen!)
Een knappe balans tussen humor en ernst en een simpel decor met diepgaand spel. Het mooiste? Je kan er nog heen!
Voorstelling: Achtste-groepers huilen niet.
Regie: Pepijn Cladder
Gezien: 18 maart 2012, De Schalm in Veldhoven 14.00 uur
Ik loop de zaal in en Elise is al aanwezig op het schoolplein van haar oude basisschool. Ze staat te wachten op Joep. Zou hij nog wel komen? Zie je haar zichzelf afvragen. Ze verveelt zich intussen, kijkt wat beschaamt om zich heen of niemand haar ziet en begint te hinkelen. Dan komt Joep eraan. Een beetje voor schut natuurlijk, hinkelen als je dik in de twintig bent. De begroeting gaat wat hakkelig. Niet zo raar als je elkaar al vijf jaar niet hebt gezien. “Twee zoenen?” ”Ja,” zegt Elise. “dat is wel genoeg!” Het publiek lacht en de toon is gezet.
Het idee
Elke vijf jaar om dezelfde tijd, op dezelfde dag, spreken Elise en Joep af op hun oude schoolplein. Om herinneringen aan vroeger op te halen. Aan hun laatste jaar op de lagere school. Aan hun eigen belevenissen, die van hun klasgenoten, verliefdheden en het ziekbed en sterven van Akkie.
Verrassend geheel
Ik was erg benieuwd hoe de voorstelling boeiend en leuk kon blijven voor kinderen. Met twee acteurs in een simpel decor met enkel een houten fietsschuurtje, een grasmatje met voetbal en een hinkelbaan. Maar wat knap zit het geheel in elkaar. Echt een verrassing. Daarnaast wordt de waarde van het boek heel goed behouden. Dat vind ik als kinderboekliefhebber natuurlijk erg belangrijk.
Afwisseling en lekker veel vaart
De manier waarop het schooljaar wordt verbeeld, is zeer goed bedacht en uitgevoerd. Joep en Elise spelen zowel hun werkelijke leeftijd, als de achtste-groepers die ze waren. Ook spelen ze Akkie, de ouders van Akkie, juf Ina en de klasgenootjes. Die wekken ze heel slim tot leven met hoofden van boordkarton.
Bijzonder is het ziekteverloop van Akkie die je via silhouetten op een gordijn ziet. Grappig detail, de stem van dokter Snor is die van niemand minder dan Jacques Vriens zelf.
Sophie van Oers en Arjen Arnoldussen (de acteurs) leven zich hartstochtelijk in alle rollen in en dat voel je in de zaal. De kinderen zijn stil,ontroerd en ze lachen hard om de grapjes.
Als toeschouwer beleef je de herinneringen met de spelers mee. Je wordt mee in hun tijd getrokken en vergeet dat je op het schoolplein bent. Voor je het weet is het einde van het schooljaar in zicht en besef je dat het ook niet lang meer duurt voor Akkie helaas ook deze keer weer zal overlijden.
Lachen en huilen
Het toneelstuk zit ondanks het heftige thema vol met leuke en grappige momenten. De grappen lijken soms letterlijk uit het boek overgenomen te zijn en dat werkt prima op het toneel. Het publiek schaterlacht wanneer Akkies kat zijn bezoek aan het ziekenhuis beschrijft. Dit stukje lijkt wat uit de pas van het geheel te vallen, maar de kinderen vinden het geweldig en dat is prima. Op het moment dat het slecht gaat met Akkie, is het muisstil in de zaal.
Je kan er nog heen!
Ontzettend de moeite waard deze voorstelling. Je kan er nog heen! Ik raad het echt aan. Neem wat kinderen mee van acht jaar en ouder. Ga huilen. Ga lachen. Laat je meevoeren in het verhaal van Joep en Elise. Word ook even achtste-groeper van deze klas en beleef hun schooljaar als het jouwe op een heel bijzondere manier.
Nog wat leuke reacties
“Een kleine productie met zo’n grote impact. Ik was echt onder de indruk dat zo’n zwaar onderwerp in uiteindelijk toch zo’n luchtige voorstelling gebracht kan worden, zonder dat ook maar iets van de verschrikkingen van deze verschrikkelijke ziekte verzwegen werden.”
“De scène waarin Akkie, die dol op voetbal is, zich de aard van haar ziekte probeert voor te stellen door deze uit te beelden als een wedstrijd tussen FC Akkie en FC Leukemia is hilarisch en tegelijkertijd ook erg behulpzaam bij het uitleggen van de ziekte.”
“ De perfecte balans tussen emotie en humor, met een enorme portie herkenbaarheid maakt het tot een klein en intiem meesterwerk ”
Een voorproefje (Nog met de acteurs van het eerste uur)
Meer weten of kaarten bestellen?
Ga hier naar de website van Van Engelenburg Theaterproducties.
Lees ook:Recensie: Achtste-groepers huilen niet – Jacques Vriens
Lees ook:ACHTSTE-GROEPERS HUILEN NIET met kerst in de bioscoop
Lees ook:Achtste-groepers huilen niet! Vanaf 15 februari in de bios
Lees ook:Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens op eerste plaats
Lees ook:Joep! – Mark Haayema